ارائه الگوی امنیت در فضای سایبر جمهوری اسلامی ایران با رویکرد آینده‌پژوهانه

مقابله با تهدیدات سایبری به منظور از بین بردن و محو کامل آن‌ها، امری غیر ممکن است. از این رو هدف اصلی این پژوهش واکاوی درک اجتماع علمی از وضعیت فعلی فضای سایبر کشور و ارائه مدلی برای ارتقای امنیت در فضای مزبور می‌باشد. این پژوهش، از نظر هدف، از نوع پژوهش‌های توسعه‌ای و به لحاظ رویکرد از نوع تحقیقات کیفی است که با پایش محیطی اطلاعات مرتبط با موضوع شناسایی شد و با استفاده از روش تئوری داده‌بنیاد در چارچوب الگو ارائه گردید. منبع اصلی گردآوری داده‌های این پژوهش، اسناد و مدارک در دسترس (کتاب‌ها، مطالعات پیشین و مطالب مطروحه در نشست‌ها و همایش‌های مرتبط) بوده است. به منظور بررسی روایی و پایایی مدل به دست آمده از گروه‌های کانونی و شاخص کاپا استفاده گردید. نتایج پژوهش حاکی از آن است که به دلیل اثرگذاری و گستردگی زیاد و سهولت و سادگی کاربرد و تنوع ابزارها و روش‌ها، وقوع تهدید سایبری قطعی است و بایستی با فرهنگ‌سازی، توسعه زیرساخت‌ها، رعایت پدافند غیرعامل سایبری، تدابیر فنی و امنیت فیزیکی و تدابیر مدیریتی یک تغییر بنیادین واقعی در فضای سایبر کشور ایجاد گردد.